سلام.حرفتون متينه ولي به نظر شما پدر و مادر تا کي مي تونن دنبال بچشون راه بيفتن ببينن بچشون با کيا دوست ميشه کجا ميره.تو زندگيم دخترايي رو ديدم که مادر و پدرشون دائماً کنترلشون ميکردن ولي با کوچيکترين فضاي خالي سريعاً سراغ بدترين کارها ميرن که من و شمايي که آزاد بوديم فکرش رو هم نمي تونيم بکنيم.و اينو بدونيد که وقتي شما توي محيط آزاد که همه چيز وجود داره باشيد و کاري انجام نديد اون با ارزشه.از طرفي هم قبول دارم خيلي از ما تو سن کم خطاهايي مي کنيم که تا سال ها عذاب وجدانش رو داريم.به نظر من راه حل اين مساله اينه که پدر و مادر به فرزنداشون آگاهي بدن.تا وقتي فرزند وارد جامعه شد و اون موضوع رو ديد با يه ضمينه ي قبلي بهترين تصميم رو بگيره.

ببخشيد خيلي حرف زدم.ولي موضوع قابل تاملي بود.