واله ما رو که يتيم کرد به يتيمي مون عادت کرديم. به خاطر همين يتيميم همه جا پشت سرم حرف بود تهمت بود. کسي منو دوس نداشت. اومدم ازدواج کنم بخاطر يتيميم قبولم نکردن.اينه دنيايي که ما توش زندگي ميکنيم. کسي نگفت چطور تنها بزرگ شد، زندگي کرد ،الان موفقه .داغ يتيمي تا ابد بر پيشونيم موند.پس چه جوري پناهم ميده.چه جوري خدا اينا رو ميبينه و هيچ کاري نميکنه. يعني من حق زندگي ندارم چون يتيمم.