سلام گاهي اوقات منم نمي دونم که اعتقاد دارم يا نه اما به قول يه نفر که منو خوب مي شناسه ظاهر و باطنم با هم نمي خونه به ظاهرم نگاه کني انگار بي خيالم. نسبت به همه چيز ولي باطنم فرق مي کنه. به نظر من آدمها رو نبايد از روي ظاهرشون قضاوت کرد؛

گاهي ما هم به کسي احترام مي گذاريم ولي انگار ارزش اون احترامو نداره کاش ما هم يکم منطقي راجع به ديگران فکر کنيم . خودمون رو جاي اون طرف بگذاريم . ولي هنوزم نمي دونيم موقعيت زندگي اون فرد چطوريه ، اعتقادش چيه ، اصلا داره يا نه ؟

اما ما هر چي که باشيم واسه خودمونيم به قول يه دوست هر کسي رو توي قبر خودش ميگذارن اگه خوبه واسه خودش اگه بده واسه خودش. دوستايي داشتم که ظاهرشون مثل اين خانوميه که گفتيد اما هميشه نمازشون رو توي خفا خوندن که ريا نشه يا اينکه توي شب احيا توي باغچه کنار خوابگاه دانشجويي احيا گرفتن که کسي از راز دلشون خبر دار نشه .

اما کسايي رو هم مي شناسم که جاي مهرو روي پيشونيشون داغ مي کنن تا نون شبشون به مخاطره نيفته . نظر شما چيه ؟